Obligatiebeleggers hebben dit jaar twee belangrijke kopzorgen, namelijk wanbetaling in de energiesector en de sterke US dollar, schrijven Parmeshwar Chadha en Carl Shepherd, fixed-income specialisten bij Newton.
Zowel investment grade, als high yield credit spreads in de energiesector hebben een sterke correlatie met de olieprijs. In 2016 rolde een grote faillissementsgolf over de high yield energiesector. Maar de sector is nog steeds goed voor 16% van de high yield schuld. Zelfs in investment grade is de sector met 10% sterk vertegenwoordigd. De risico’s zijn nog steeds aanwezig dat investment grade bedrijven met een neerwaartse bijstelling in de high yield-index belanden.
Herfinanciering onmogelijk
De looptijd van veel investment grade en high yield schuldpapier eindigt in 2018 en daarna. Deze schuld kan niet geherfinancierd worden tegen de huidige percentages. De bedrijfswinsten zullen fors moeten groeien om dat wel te kunnen realiseren, maar dat vergt een hogere olieprijs, bijvoorbeeld rond de USD 65 per vat. Met olieprijzen gevangen binnen de huidige bandbreedte van USD 45-55 is het niet de vraag of, maar wanneer deze energiebedrijven tot wanbetaling overgaan.
Mijd dure energieobligaties!
De high yield energy spreads zijn het laatste jaar flink gestegen. Zij koersen nu in lijn met de algemene high yield-index. De conclusie van Chadha en Shepherd is dat de sector sterk overgewaardeerd is en dat het beter is om dit schuldpapier te mijden. De verwachting is dat er later een beter instapmoment komt.
Herwaardering EMD
Eerder uitte Newton zorgen over de opkomende markten en had daarom een voorkeur voor blootstelling aan kortlopend opkomende markten schuldpapier in USD. Die mening is aangepast en Newton kijkt nu anders aan tegen schuldpapier in lokale valuta. De reden voor de positieve wending is dat de instroom solide is gebleven en daarmee is het rollover risico afgenomen en lijkt er voldoende liquiditeit in de markt te zijn. Daarbij speelt ook de voorzichtige toon die de Fed heeft aangeslagen na de laatste renteverhoging een rol. Dat geeft het vertrouwen dat er geen snelle wijziging in het monetaire beleid optreedt. Dankzij de heldere communicatie vanuit de Fed bleef een risicomijdende reactie uit en hebben de grondstoffenprijzen goed standgehouden. Daarom acht Newton de tijd rijp om blootststelling aan staatspapier in lokale valuta uit opkomende markten te verhogen.
Trumps vleugels zijn gekortwiekt
Aanvankelijk had Newton ook zorgen over de Amerikaanse regering en het potentieel agressieve beleid richting opkomende markten. Maar de vleugels van Trump lijken wat gekortwiekt te zijn na zijn mislukte poging de gezondheidszorg te hervormen. Daarom meent Newton dat als de wereldeconomie de schaduw van de financiële crisis van zich af weet te schudden en zich kan baden in het zonlicht van een normaal monetair beleid, dan lijkt een spread van 335 basispunten tussen opkomende markten en Amerikaanse staatsobligaties te veel compensatie te bieden in vergelijking met de jaren voorafgaande aan de financiële crisis.
