Economische convergentie is de hoeksteen van de eurozone. Met een gemeenschappelijk monetair beleid voor de hele unie moeten de verschillende economieën meer met elkaar in lijn worden gebracht, schrijft James McCann, Europees econoom van Standard Life Investments (SLI).
“Op die manier kunnen landen bij economische tegenslag symmetrisch worden geraakt en met een gemeenschappelijk beleid de problemen te lijf gaan. Maar sinds het ontstaan van de unie is er van die convergentie nog weinig sprake”, meent McCann.
De verschillen zijn significant in de arbeidsmarkt (werkloosheid Griekenland is 24,5% en in Duitsland 4,5%), economische prestaties en productiviteit. McCann: “Het plaatje wordt nog diffuser als per regio gekeken wordt. Vijf van de tien best presterende regio’s zijn te vinden in Duitsland en zeven van de minst productieve in Griekenland, Frankrijk en Italië. Die grote verschillen op nationaal en regionaal niveau hinderen het goed functioneren van de eurozone.”
Er is een aantal beleidsstappen dat genomen kan worden. “De mobiliteit van arbeid is nog altijd laag. Meer deregulering van regionale arbeidsmarkten zou de arbeidsflexibiliteit ten goede komen. Ook zou er meer ruimte moeten komen voor fiscale transfers om asymmetrische economische schokken beter te kunnen opvangen.”
Maar er valt ook nog veel werk te doen op nationaal niveau. McCann neemt de zuidelijke regio’s van Italië als voorbeeld, waar de economie met 13% is gekrompen tussen 2008 en 2013 en de arbeidsparticipatie met 40% lager is dan in elk ander Europees land. “In die achtergebleven regio’s moet dringend geïnvesteerd worden in infrastructuur en human capital. Als Italië terrein wil winnen op de beter presterende lidstaten, moet het eerst de ongelijkheid in eigen land aanpakken.”
